[Tyler] Mijn naam is Tyler, de tijger.
[Rik] Tyler de tijger, Nick het Nijlpaard, Noor het Nicotinehaasje, Zoë het zilvervisje en Rik, de rups die een vlinder wordt.
[Tyler] Oké oké, rups die de vlinder wordt, like, ok, got you. yes
Ik vind het altijd leuk om deze oefening te doen aan het begin van een workshop. Voor mij is dat een hele goeie om de namen te leren kennen. Maar we worden ook wat losser, toch?
Vaak als ik bij performances kom en ik zie poetry dan vind ik het echt puur op de poëzie, op het dichten. En ik ben zelf iemand die heel erg veel waarde hecht aan performance. Ik heb een soort super ADHD-brein en ik ben heel snel afgeleid. Dus als een performance mij niet pakt dan ben ik heel snel, oof [weg]. Dat ligt aan mij. Dus dat is niet de absolute waarheid. Maar dat is dus waarom ik deze introductie doe en dan kunnen we altijd nog een klein beetje spelen.
Noem drie dingen waar je voor staat. Ik ben Tyler en ik sta voor vrijheid, authenticiteit en groei. Want als ik volledig de vrijheid voel om mezelf te zijn, dan kan ik groeien. Kijk niet meer deze kant op [wijst omhoog], maar hierzo [wijst naar gezicht]. En dat vind ik onwijs belangrijk. Als ik die groei kan ervaren kan ik groei delen en zo kunnen we samen groeien.
Wat ik zelf ook heel belangrijk vind om aan te tonen in deze workshop is; ik ben hier natuurlijk om met jullie een workshop te doen, maar wat ik vind is niet de absolute waarheid. Ik heb een voorkeur, ik heb een smaak in spoken word en in performance en in slam. Neem dat niet als de absolute waarheid. Ik ben dus niet de ‘all mighty one who knows everything’. Ik kom gewoon mijn mening met jullie delen. En daar kunnen we altijd over in gesprek gaan.
Ik vroeg net, waarom schrijven jullie? En dat vind ik heel belangrijk omdat als ik naar een performance ga en ik voel niet de noodzaak of ik voel niet de verbondenheid met wat jij schrijft, dan ben ik heel snel ben ik uitgekeken op een performance. Dat is geen, dat is dus een persoonlijk, dat is mijn smaak. En nogmaals, wat ik zeg is niet de absolute waarheid, maar dit is waar ik naar kijk.
Maar wat ik altijd doe is ik aard eerst. Dus ik ga staan en ik kijk het publiek nog even niet aan. Dit is mijn moment. Ik ben de regisseur van deze atmosfeer. Ik bepaal wat er gebeurt. Of ik nou fout ga of niet. Ik, ik bepaal alles hier nu en jullie mogen daar alles van vinden. Maar ik bepaal. Dus als ik een halve minuut moet ademen voordat ik ga beginnen, dan doe dat.
Als ik het even uit moet schudden dan doe ik dat. Dus wat ik daarnet zeg is, ik ga even staan [ademt uit] en dan ga ik d’rin.